Voordat ik aan training en coaching in het bedrijfsleven begon, beloofde ik mezelf het mysterie voor de manager die ik was te begrijpen en op te lossen: "waarom leveren zoveel trainingen, ondanks hun goede inhoud en vorm, uiteindelijk zo weinig of geen resultaat?"

Mijn "eerste strepen" openden de deuren naar een interim-managementopdracht bij het Zweedse groep Electrolux.  Een opdracht die 3 maanden zou duren en waar ik uiteindelijk 11 jaar gebleven ben.

Dankzij deze ervaring kon ik me professioneel ontwikkelen van verantwoordelijk voor een kleine afdeling tot managementfuncties op internationaal niveau.  Deel uitmaken van een "dream team" dat het bedrijf door een spectaculaire transformatie heeft geleid van een niet winstgevend bedrijf naar een "best in class" bedrijf.  Tegelijkertijd volgde ik 5 jaar lang Handelswetenschappen in avondcursus aan het ICHEC.

Dit geeft mij vandaag de mogelijkheid mij comfortabel te voelen met alle beroepen in het bedrijf, op alle niveaus (van de arbeider, de bediende, de manager tot de bedrijfsleider) en om mijn methodes om te zetten in hun terreinrealiteit met een obsessie voor duurzame resultaten.

Na dit vertrek besloot ik van beroep te veranderen en mij te richten op training en coaching. Door mij intensief op te leiden ontdekte ik de neurowetenschappen, gedragspsychologie, enz. Toen ging er  een hele nieuwe wereld voor me open. Dingen werden plotseling duidelijk en lieten me toe mijn eerste deel van mijn carrière en de manager die ik was met een nieuwe blik te bekijken.  Ik kon begrijpen hoe ik, ondanks de resultaten, ondanks bepaalde talenten, een aantal dingen had gemist.  Dat ik er zelfs op sommige punten volledig naast zat, omdat ik me vanaf het begin op bepaalde punten had vergist.   In mijn visie op wat een manager moet zijn, op professioneel succes en hoe dat te bereiken, op de rol en het functioneren van iedereen. Als ik het opnieuw zou doen, zou ik veel dingen anders doen.  En daarbij zou  ik misschien hetzelfde bereiken, of meer, of in sommige opzichten minder. Maar in ieder geval zou ik gelukkiger zijn het gevoel te hebben dingen MET anderen te doen (werknemers, klanten, externe partners) in plaats van TEGEN anderen.

Paradoxaal genoeg gaf deze vaststelling mij "geen wroeging of spijt".  Ik had vrede met mezelf.  Omdat ik tegen mezelf zei dat ik geen reden had om mezelf de schuld te geven, want op dat moment "wist ik het niet".  Ik wist het niet, want niemand had het me ooit geleerd.  Dingen die essentieel zijn, omdat ze de basis vormen van ons hele functioneren.  En geloof me... alles wat ik niet wist over mezelf, kon ik zien dat ik niet de enige was die het niet wist. Erger nog, bijna al je collega's en misschien zelfs jijzelf weten het niet!  Dit is wat de mensen met wie ik werk voortdurend zeggen met een zekere mate van opstandigheid: "Maar waarom hebben we dit niet eerder geleerd?"  Ik ben de vader van drie prachtige meisjes.  Aangezien ze dit niet op school zullen leren, is dit het kostbaarste wat ik ze kan geven.